De basisakte van de mede-eigendom
Als we het hebben over de statuten van de mede-eigendom of over documenten, denken we meestal aan het reglement van mede-eigendom. De basisakte van het gebouw is, evenals het reglement van mede-eigendom, een centraal document van de mede-eigendom. Wat houdt dit in? Tot wie is het gericht? We zullen trachten deze twee punten te verduidelijken.
Terug naar : De documenten van de mede-eigendom
De basisakte: een pijler van de statuten van het onroerend goed
Samen met het reglement van mede-eigendom, dat de betrekkingen tussen de mede-eigenaars van het gebouw of geheel van gebouwen regelt en omkadert, is de basisakte een fundamenteel document binnen de mede-eigendom. In feite vormen deze twee documenten de zogenaamde statuten van de gedwongen mede-eigendom. De statuten moeten worden vastgelegd via een authentieke akte, hetgeen betekent dat zij door een notaris moeten worden opgemaakt.
Goed om te weten: Een gedwongen mede-eigendom is een entiteit waarbij een deel van het gebouw voor collectief gebruik bestemd is (een gemeenschappelijke gang of een hal in het gebouw bijvoorbeeld). De mede-eigenaars kunnen de verdeling aanvragen en een gemeenschappelijk deel of een gemeenschappelijk element van een mede-eigendom aanschaffen, mits instemming van de Algemene Vergadering en volgens de benodigde meerderheden. Een regularisatie van de basisakte en een herberekening van de aandelen zullen dan noodzakelijk zijn.
Wat staat er in de basisakte?
De basisakte moet verplicht de volgende drie punten bevatten:
- Een beschrijving van elk privégedeelte alsook van de gemeenschappelijke delen
- Een beschrijving van het onroerend goed in zijn geheel
- Het aandeel van de gemeenschappelijke delen dat verbonden is met elk van de
private delen
Deze duidelijke scheiding tussen de privé-gedeelten en de gemeenschappelijke gedeelten is bedoeld om het gebruik van elke vierkante meter van de mede-eigendom klaar en duidelijk te maken. In het algemeen wordt ervan uitgegaan dat een deel dat door meer dan één mede-eigenaar wordt gebruikt een gemeenschappelijk deel is.
De privégedeelten zijn fracties van het gebouw die uitsluitend aan elk van de mede-eigenaars toebehoren. Deze terminologie omvat het interieur en het meubilair van elk appartement. De renovatie van een scheidingswand in het appartement of de verandering van het keukenmeubilair is dus van particuliere aard.
In tegenstelling tot de privégedeelten zijn de gemeenschappelijke delen bedoeld voor ieders gebruik. Zij behoren toe aan elke mede-eigenaar, zonder het exclusief bezit te zijn van één van hen. De tuin, de inkomhal van het gebouw, de lift, de gangen of de trappen van het gebouw zijn gemeenschappelijke delen waar elke mede-eigenaar vrij kan rondlopen. Zonder daarom aanspraak te kunnen maken op een exclusief gebruik van deze gemeenschappelijke ruimtes.
In geval van een geschil met andere mede-eigenaars kan een beschrijving van het gehele gebouw uiterst nuttig zijn. De basisakte moet namelijk een nauwkeurige beschrijving bevatten van elk van de percelen van het onroerend goed. Voor elk perceel wordt een deel van de gemeenschappelijke gedeelten toegewezen.
Het aandeel bepaalt hoeveel u moet betalen.
Het aandeel, opgenomen in de basisakte, heeft een zeer reële implicatie voor de mede-eigenaars. In feite is het op basis hiervan dat de syndicus de bedragen vaststelt die moeten worden betaald voor de gemeenschappelijke kosten van de mede-eigendom.
Hoe hoger het aandeel, hoe hoger de bijdrage in de gemeenschappelijke lasten (collectieve verwarming, schoonmaak, onderhoud van de lift of planten). Er zij op gewezen dat de belangrijkheid van de stem van de mede-eigenaar op de Algemene Vergadering gelinkt is aan dit aandeel.